Jan de Block kreeg chemotherapie thuis: “Thuis ben je op de eerste plaats jezelf”
Geplaatst op 01-02-2022
In een jaar tijd 70 keer naar het ziekenhuis voor chemo- of immuuntherapie. Dat is voor Jan de Block (73) uit Oudenbosch verleden tijd. Sinds mei krijgt hij zijn behandeling in zijn vertrouwde omgeving, thuis. Bravis Beter Thuis bespaart hem niet alleen veel reistijd, maar zorgt er ook voor dat hij zich minder patiënt voelt.
Vlak na zijn 70ste verjaardag sloeg de ziekte toe. “Op vakantie in Frankrijk kreeg ik tijdens het hardlopen last van mijn rug. Dat zette thuis door, totdat er ineens iets klapte in mijn ruggengraat”, vertelt Jan. “Dat ging gepaard met de heftigste pijnen. Op de foto’s en MRI-scans bleek dat ik in mijn ruggengraat een uitstulping had die bijna alle zenuwen kapot drukte. Het had niet veel gescheeld of ik was voor altijd in een rolstoel beland.”
Ziekte van Kahler
De Oudenbosschenaar kwam in het Bravis ziekenhuis onder behandeling van internist-hematoloog Nicole de Graauw. “In twee weken tijd ben ik volledig gescreend en kreeg ik negen onderzoeken. Ze wisten eerst niet waar die uitstulping vandaan kwam. Uit de beenmergpuncties bleek het om de ziekte van Kahler te gaan, beenmergkanker.” Dertien maanden lang kreeg Jan chemokuren, samen met botversterkers en hele sterke pijnstilling. “Met de chemo zijn m’n bloedwaarden enigszins teruggebracht. Daarna heb ik negen maanden totaal geen last meer gehad, maar begin dit jaar gingen mijn waarden langzaam weer omhoog.”
Spectaculair
In april liepen de waarden hoog op en kreeg Jan immuuntherapie aangeboden. “Nou, dat is spectaculair”, benadrukt hij. “Hiermee wordt je eigen immuunsysteem ondersteund om het gevecht aan te gaan met de kanker, maar het werkt ook in op de kanker. De therapie bestaat uit pillen en injecties. Binnen een maand waren de waarden van 30 onder de 1 gezakt. Ik was overdonderd. Bovendien werd ik door de chemo ontzettend moe en van de immuuntherapie maar een beetje.”
Thuis
Een bijkomend voordeel is dat Jan minder vaak naar het ziekenhuis hoeft. “De eerste vier weken kreeg ik wekelijks in het ziekenhuis een injectie. Dat is standaard. Als het goed gaat, kunnen de vervolgkuren thuis gegeven worden. Gelukkig kon dat bij mij. Eerst om de week en nu elke maand. Een oncologieverpleegkundige van Allerzorg geeft me dan een injectie in de buik. Dat duurt tien minuten, want het middel moet langzaam geïnjecteerd worden. Nog steeds zitten de waarden onder de 1 en dat hopen we zo lang mogelijk zo te houden.”
Praktisch en mentaal
De Oudenbosschenaar is een groot pleitbezorger van therapie thuis. “Alleen al om de praktische kant”, vertelt hij. “Tijdens de chemotherapie ben ik in een jaar 70 keer naar het ziekenhuis gegaan, dat scheelt me 70 keer op en neer rijden. Bovendien moet je iemand meenemen, want je mag niet zelf autorijden. Dat hoeft nu ook niet. Maar mentaal biedt het ook een groot voordeel. In het ziekenhuis ben je patiënt. Dan lig je in het bed als een hoopje mens en ben je volstrekt afhankelijk. Als je op de polikliniek komt, dan ga je al bij het zien van het ziekenhuis over op de patiëntenrol. Thuis ben je op de eerste plaats jezelf en toevallig ook nog patiënt. Bovendien komt de zorgverlener nu naar mij. Ik doe de deur open en heet hem of haar welkom. Thuis is ook meer aandacht voor de mentale kant van de patiënt. Hoe je je voelt, hoe het gaat en hoe je leeft. Dankzij de therapie thuis is de impact op je privéleven veel en veel minder.”
Dit artikel is eerder verschenen in het Bravis Bulletin van januari 2022.